“De ene avond sta ik te dansen op een festival, de ochtend erna zit ik op de speelmat. Een gezin met jonge kindjes is heftig, maar ook leuk.”

De essentie volgens Jolien Roets

Jolien Roets is presentatrice bij Qmusic en klinkt veel mensen bekend in de oren als VTM-stem. Daarnaast is ze ook jonge mama van twee. Dat maakt haar geknipt als ambassadeur van de Te Gek?!-campagne ‘Dat lucht op’ die jonge ouders een alternatieve geboortelijst aanbiedt.

Op die alternatieve geboortelijst staan geen slabbetjes of pluchen knuffels, maar wel praktische en emotionele hulp die je kan aanbieden. In de campagne valt het woordgebruik meteen op. De titel is ‘Dat lucht op’: jonge ouders ‘ademruimte’ en ‘zuurstof’ geven op momenten dat het moeilijk gaat. Want als jonge ouder heb je soms echt het gevoel dat je amper tijd hebt om te ademen. Jolien Roets kan dat beamen: “Bij mij was het bijna letterlijk zo. De stress van het jonge ouderschap uitte zich bij mij in vier maanden bijna chronische hyperventilatie, gewoon omdat ik mij altijd moest haasten. Ik kwam vaak te laat, en dat bezorgde me veel stress. De metaforen die ze gebruikt hebben zijn heel passend voor de situatie van jonge ouders.”

Stapje terug is moeilijk

De campagne gaat ook over het feit dat de klassieke netwerken, zoals die halfweg de vorige eeuw nog bestonden, vandaag niet meer bestaan. Vrouwen werken voltijds en hebben minder tijd voor het gezin. Grootouders werken ook steeds langer en kunnen ook niet altijd mee voor de kleinkinderen zorgen. Kunnen we het dorp dat nodig is om kinderen op te voeden misschien toch op een moderne manier opnieuw vorm geven? Jolien ziet niet meteen een pasklaar antwoord. “Ik weet dat er veel jonge ouders graag meer tijd met hun gezin zouden doorbrengen, maar het is financieel meestal niet haalbaar om een stapje terug te zetten op het werk. Dat heeft meteen veel implicaties, op korte termijn, maar ook op de langere termijn: denk maar aan het pensioen dat je opbouwt. Wij zijn allebei zelfstandig, dus wij kunnen ons sowieso niet permitteren om te stoppen met werken. Dat is natuurlijk ook een keuze die we gemaakt hebben. Maar denk ook eens eerlijk na: stel dat we iedereen zouden moeten doorbetalen om thuis te blijven. Wie gaat dat betalen? Ik ben blij dat ik geen politicus ben die hierover beslissingen moet nemen. Het zou wel niet slecht zijn als de komende jaren nog geïnvesteerd zou worden in bijkomende plaatsen in de kinderopvang. Op sommige plekken is het tekort echt nog altijd nijpend.”

Jolien beseft wel dat ze in een bevoorrechte situatie zit. “Ik mag echt blij zijn dat mijn kindjes gezond zijn, dat mijn man en ik een job hebben, dat onze ouders al op pensioen zijn en in de buurt wonen om bij te springen. Maar het zou toch fijn zijn als de optie bestond om het even wat rustiger aan te doen.” Ze is ook blij met de flexibiliteit die ze heeft in haar werkuren. “Gelukkig is het in mijn job mogelijk dat ik elke dag mijn kinderen naar school kan brengen én kan gaan halen. We eten ’s avonds meestal samen, en ik kan hen zelf in bed steken. In het weekend ben ik meestal ook vrij. Dat is al veel meer dan veel andere werkende ouders kunnen regelen.”

Hulp zit in kleine dingen

Soms maken kleine dingen een groot verschil. Iemand die een brood meebrengt van de bakker kan de reddende engel van de dag zijn. Durft Jolien zelf om dat soort hulp vragen? “Goh, ik ben soms nog wat streng voor mezelf. Ik zeg te vaak dat ik het wel alleen kan. Als het echt nodig is, durf ik wel hulp vragen aan mijn familie of vrienden, maar dan moet me al hoog zitten. Gelukkig zijn zowel mijn man als ik beide erg bezig met de zorg voor het gezin. Samen krijgen we het meestal wel goed geregeld. Enerzijds ben ik ook graag ‘op mezelf’, anderzijds zou het toch ook mooi kunnen zijn als we onze deur en ons hart wat meer zouden openzetten voor mensen uit de buurt. Ik heb soms nog het idee dat we leven met een wereldbeeld van ‘sterke vrouwen die alles aankunnen’. Maar eigenlijk is het ook wel sterk om hulp te durven vragen? Het is ook wel fijn als iemand eens een boodschapje binnenbrengt, dat je dan in één beweging ook wat extra sociaal contact hebt in periodes dat je veel thuiszit met de kindjes.”

De perfecte gastvrouw

“Gisteren heb ik nog met vriendinnen hier thuis in de zetel gezeten”, vertelt Jolien. “De kinderen lagen al in bed. Vroeger wilde ik dan de perfecte gastvrouw zijn: een opgeruimd huis hebben, eten voorzien. In het begin toen we kinderen hadden, kreeg ik stress als er iemand zou langskomen, omdat het niet opgeruimd was. Maar net dan zeggen die vrienden: ‘zo fijn, ik voel me hier echt thuis’. Dat het gezellig is bij je thuis, dat is dan toch het grootste compliment dat je kan krijgen, niet?”

Terug naar het sociale leven buitenshuis zoals het vroeger was: dat zal niet voor meteen zijn. “We hebben gelukkig wel een goede babysit die het af en toe mogelijk maakt dat mijn man en ik toch eens een keer uit eten kunnen. Voor vanavond heeft mijn man bijvoorbeeld een verrassing gepland voor onze beide verjaardagen. Fijn dat dat toch af en toe nog eens lukt. Zo kunnen we ook een keer weer een koppel zijn, en niet alleen mama en papa. Soms lukt het zelfs een paar dagen zonder de kindjes op trip te gaan. En dan is het fijn om vast te stellen dat we mekaar nog altijd leuk vinden.”

“Mijn leven gaat echt alle kanten op. Ik werk voor radio en televisie. Soms sta ik de ene avond te dansen op een festival, en de ochtend erna zit ik om zes uur alweer op de grond op de speelmat met twee kleine koters die over elkaar heen aan het krioelen zijn. Misschien is dat het beste van twee werelden? Het is soms heftig, maar ook wel heel mooi. Eigenlijk heb ik een rijk leven, en mijn problemen zijn luxeproblemen.”

“We zijn heel blij met onze keuze voor kinderen. Soms heb je het gevoel nog allerlei andere dingen te willen, maar je kan niet alles tegelijk doen. In deze fase staat ons leven vooral in functie van onze kinderen. Je moet keuzes maken in hoe je je tijd besteedt. En daarin krijgen de kinderen altijd prioriteit. Zij mogen niet de dupe worden van jouw keuzes als volwassene. Maar als ik er af en toe een avondje met vrienden op uit kan, krijg ik daar ook weer energie van. En dat maakt me een betere mama op momenten dat ik er wel ben.”